zbuduję dom z cegieł miłości

zbuduję dom z cegieł 

miłości

zbuduję na przyjaźni

zaufaniu szacunku

ważnym bo wzajemnym 

zbuduję 

dom z cegieł

miłości

w kolorze czerwieni 

złamanej jasnością łez 

z zielonym nadzieją

nieśmiertelnym winnobluszczem 

który niczemu nie winien 

który ściany rozpala rozognia

wśród październikowych 

chmurnych dni

z pajęczyną na górnym pokładzie

zbuduję dom z cegieł 

miłości

kopułę ustawię 

nad nami 

pozwolę mu wzrastać

kochać 

dojrzewać

oddać co niczyje 

przygarnąć zmarzlucha kociaka 

ustawić kubek ciepłego mleka 

na nocnym stoliku 

w styczniowy wieczór

taki jak tamten

pamiętasz miły

wesoły śpiew kominka 

pieśń ognia 

suchych polan 

jakże mi tego brak! 

zbuduję dom z cegieł 

miłości 

zaproszę do niego 

uczucia

marzenia

sny do spełnienia

niech się rozgoszczą 

zostaną do końca

ustanowię cichy kąt

na gorsze dni

ale mały ciemny nieprzyjemny 

by szybciej do radości wracać 

zbuduję dom z cegieł

miłości

bliźniaki na zdjęciu

w lustrze pierwszy siwy włos

suchy liść w kieszeni

album ze stertą wspomnień

i 

koronkowa chusteczka spokoju

z monogramem ciszy 

i tamtych dni

zbuduję dom z cegieł 

miłości

otwarty dla przyjaciół

schronienie przed smutkiem 

z bocianem który się uparł 

i odlecieć nie chce

z kwiatami świeżymi w wazonie

na kuchennym stole 

zapachem dzieciństwa już od progu

psem druhem wiernym na straży

z ogrodem pełnym snów

czarów i tajemnic 

kocich ścieżek

gwiazd

na wyciągnięcie ręki

zbuduję dom z cegieł 

miłości

z uśmiechem na każdym zakręcie

zrozumieniem rzeczy prostych

acz niepojętych

z zegarem słonecznych spojrzeń 

zbuduję ten dom

z cegieł miłości tej

najprawdziwszej

i czystej

nie tylko od święta

dla nas 

i 

na zawsze

4.11.2001 r.